παλιά αλλά καλά ......

H Record Kicks είναι ιταλική ετικέτα (την έφτιαξε ο Nicolo Pozzoli στο Μιλάνο το 2003) κι έχει δώσει, έως σήμερα, μερικά από τα καλύτερα χορευτικά δισκάκια (χορευτικά κατά τον παλαιό καλό τρόπο), που αναπτύσσονται τριγύρω. Τα ονόματα των γκρουπ, που έχουν υπογράψει κι έχουν δει δουλειές τους να κυκλοφορούν από το label το μαρτυρούν. Trio Valore, Diplomats of Solid Sound, Kokolo Afrobeat Orchestra, Dojo Cuts/ Roxie Ray και άλλα διαφορά. Επίσης, υπάρχουν και συλλογές, τις οποίες επιμελούνται οι επιτετραμμένοι της Record Kicks, όπως οι “Let’s Boogaloo” και “Soulshaker”· η τελευταία, μάλιστα, έχει φθάσει στα 7 νούμερα.

Και σ’ αυτό οι εκπλήξεις δεν απουσιάζουν. Αναφέρομαι, βασικά, σε κομμάτια του ’09, του ’10, αλλά και του... ’11 (ορισμένα εκ των οποίων τώρα κυκλοφορούν). Πρώτο τη τάξει, πρώτο σε αξία εννοώ, το άπιαστο afrobeat των Liberators “Rags to riches” (για το άλμπουμ θα τα πούμε στο άμεσο μέλλον), το πυρωμένο (και ανέκδοτο) soul-rock “Tonic stride” των Third Coast Kings, το ψιλο-boogaloo “Me tokan en Japan” του Ray Lugo (ex-Kokolo), το soul-mod “Let me take you higher” των Roy Ellis and The Teenagers, αλλά και γνωστότερα, ας τα πούμε έτσι, κομμάτια, που πρόλαβαν και κυκλοφόρησαν μέσα στην προηγούμενη χρονιά, κάνοντας εντύπωση (το “Gimme one more chance” των Diplomats of Solid Sound). Δεν παίρνεις, απλώς, ιδέα…#

Δεν υπάρχουν ομοιότητες, υπάρχουν κάποιες αναλογίες. Στην κρίση αναφέρομαι. Ή, μάλλον, στα υποτιθέμενα παρεπόμενά της. Τα γραμμικά μυαλά των executives θέλουν να μας πείσουν πως το swing είναι η μουσική της νέας ύφεσης, κατ’ αναλογίαν με τα thirties δηλαδή, όταν το… κομμάτι αυτό της μεγάλης μαύρης μουσικής, αναδύθηκε μέσα από το κραχ του ’29, ίνα οδηγήσει τους τετελεσμένους κάπου… πιο ανατολικά της Εδέμ. Η αλήθεια είναι πως swing δεν σταμάτησε ποτέ να παράγεται, όπως δεν σταμάτησε ποτέ να παράγεται η dixieland, το delta-blues, η country και ό,τι άλλο παμ-παλαιικό, απλώς, τώρα, προβάλλεται περισσότερο, πουσάρεται περισσότερο με… σκοπόν το κέρδος. Για να το ξεκαθαρίσουμε. Δεν έχουμε τίποτα με τους μουσικούς, που γουστάρουν να παίζουν ό,τι παίζουν, με το σπρώξιμο τα έχουμε, που, ως συνήθως, είναι εκνευριστικό.

Στο πρώτο 2CD “Bart & Baker present Swing Party” [Wagram Music] οι… ιστορικοί παριζιάνοι DJs Bart & Baker επιλέγουν 21 και 20 κομμάτια, από το παρόν, το παρελθόν και το… μέλλον, φέρνοντας εις γάμου κοινωνίαν τους Club des Belugas, Ska Cubano, Frohlocker, Le Cercle, Jazz Juice και διαφόρους άλλους με τους Artie Shaw, Henri Salvador, Gilbert Becaud. B.B. King, Andrew Sisters και… και… και (ακόμη και η κυρία Brigitte Fontaine «κολλάει» ανάμεσα), δείχνοντας γνώση (του αντικειμένου) και (αισθητικό) χαρακτήρα.

Απεναντίας, στην 4πλή “Electro Swing Fever” [Wagram Music] τα πράγματα είναι πιο χύμα. Παλαιά και νεότερα ονόματα εναλλάσσονται, δίχως κάποιο ιδιαίτερο σκεπτικό, αφήνοντας τις «επιλογές» κάπως… ξεκρέμαστες, ώστε να λειτουργήσουν από μόνες τους. Ως πρόταση γνωριμίας με το «άπειρο» καινούριο swing-προσωπικό η παρούσα συλλογή της Wagram Music έχει ένα νόημα (που ξεφεύγει του προφανούς). # Η “City Lounge” [Wagram Music] έφθασε και αυτή στα 7 νούμερα. Τα κομμάτια, 60 συνολικώς, κατανέμονται σε τέσσερα CD, τα οποία έχουν υπότιτλους “London”, “Paris”, “New York” και “Berlin”. Υποθέτω δηλαδή πως, κάθε φορά, οι 15 «επιλογές», αφορούν και σε διαφορετική πόλη, είτε έχουμε να κάνουμε με συγκεκριμένης εθνότητας καλλιτέχνες, είτε με διαφορετικών εθνοτήτων, που ηχογραφούν όμως για συγκεκριμένες βρετανικές, γαλλικές, αμερικανικές ή γερμανικές εταιρίες. Και όντως – αν και δεν παίρνω όρκο, πως κάτι τέτοιο ισχύει για κάθε όνομα – στο “London” ακούγονται οι Morcheeba, Jamie Lidell, Hardkandy κ.ά. στο “Paris” οι Cleo, Jacqueline Taieb, Nouvelle Vague, Kid Loco, στο “New York” οι Jill Scott, Kokolo, Madlib, Blockhead, ενώ στο “Berlin” οι Truby Trio, [Re:Jazz], Micatone, Boozoo Bajou και… Ella Fitzgerald (ριμιξαρισμένη από τους Club des Belugas). Καλές οι επιλογές. Προφανής η χρηστικότητα. # Ενδιαφέρουσα είναι και η 2CD συλλογή “Saint-Germain-des-Pres Cafe, The blue edition” (κι αυτή τής Wagram) κινούμενη σε cool tempi (γενικώς) και με κατεύθυνση το υλικό «δικαιωμένων» labels της dance και… παρα-dance κουλτούρας. Σε ποιες αναφέρομαι; Στην Ninja Tune (βασικά), στην Discograph, στην Warp, στην !Κ7, στην Ubiquity, στην… στην… στην… Οι επιλογές; Cinematic Orchestra, Amon Tobin, The Poets of Rhythm, Mr. Scruff, DJ Food, Jose James, Seu Jorge & Almaz, Blundetto feat. Hindi Zahra και αναρίθημητες άλλες. Με συνολική διάρκεια κατά τι λιγότερο των 160 λεπτών – ήτοι 38 tracks –, ο καθείς αντιλαμβάνεται πως εδώ χωράνε όλοι. Και όχι μόνον οι καλοί…# Αναρτήθηκε από ΦΩΝΤΑΣ ΤΡΟΥΣΑΣ/ PHONTAS TROUSSAS

Usurum Band: Τα παιδιά του Θανάση, του Γκοντάρ και της Κόκα-Κόλα

Ένα άλμπουμ που ίσως επειδή δεν ήταν αγγλόφωνο, δεν ακολουθούσε κάπου τα σημεία των καιρών δηλαδή, πέρασε σχεδόν απαρατήρητο. Και όμως, οι πιτσιρικάδες που αποτελούν τους Usurum - για πιτσιρικάδες εικοσάρηδες πρόκειται - κατάφεραν να φτιάξουν κατάσταση, υπηρετώντας μια μουσική σκηνή που, αν θες, τη λες ''αντεργκράουντ'', δε θες, τη λες απλά ''ανεξάρτητη'' κι είσαι πάλι ''μέσα''! Τα τραγούδια των Usurum δεν είναι ούτε αμιγώς ροκ, ούτε μπαλάντες, ούτε ηλεκτρικές δημοτικοφανείς συνθέσεις. Είναι ένα συνονθύλευμα όλων αυτών, στα χνάρια του δρόμου που άνοιξε ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου την τελευταία 20ετία στο ελληνικό τραγούδι, για να μην πάμε ακόμη πιο πίσω με την Balkan - rock ''σχολή'' του Σαββόπουλου. Στην ίδια ''οικογένεια'' νέων μουσικών, θα τοποθετούσαμε άνετα τον Θοδωρή Κοτονιά με τα Μακρινά Ξαδέρφια, τον Νίκο Χαλβατζή από την Κοζάνη και τους Δάρνακες από τις Σέρρες, καλλιτέχνες που δεν γύρισαν την πλάτη στη μητρική τους γλώσσα, ασχολούμενοι με τη διεθνοποιημένη γλώσσα της μουσικής, το ροκ, όπως θά'λεγε και ο Ηρακλής Τριανταφυλλίδης των DNA και της Λερναίας Ύδρας. Δεν είναι τυχαίο ότι μαζί με τις ηλεκτρικές κιθάρες, το πιάνο, τα ντραμς και τα electronics, οι Usurum παίζουν ακόμη με ντέφια, νταούλια, μπεντίρ, νέι, duduk, cajon, φαγκότο και στάμνες. Κινητήρια δύναμη τους είναι το ντουέτο των Σταύρου Ρουμελιώτη (κιθάρες, φωνητικά) - Κοσμά Λαμπίδη (τραγούδι, νέι), 23 ετών αμφότεροι, υπεύθυνοι για όλες τις συνθέσεις του γκρουπ. Δύο ακόμη μουσικοί τους πλαισιώνουν, ο Γιώργος Σταυρίδης (τύμπανα, νταούλι, djembe, cajon, πιάτα, μπεντίρ, παιχνιδάκια) και ο Λάμπρος Λαπίνας (φαγκότο, duduk). Από κει και πέρα, στο ντεμπούτο άλμπουμ τους είχαν και τη Σοφία Γιαννίτσιου στο τραγούδι, τα πλήκτρα και το πιάνο, ενώ στο επικείμενο live τους στον Σταυρό του Νότου θα συμπράξουν μαζί τους ο Νίκος Αντωνόπουλος (κιθάρες) και ο Κώστας Σηφάκης (κοντραμπάσο, ηλεκτρικό μπάσο).

Μου είχε κάνει εντύπωση όχι τόσο η πρόθεση τους να μελοποιήσουν τα ''Παράθυρα'' του Κωνσταντίνου Καβάφη, όσο η έλλειψη κάθε περισπούδαστου ύφους εκ μέρους τους. Είναι κι αυτός ο ήχος του νέι που δίνει στο κομμάτι μιαν αίσθηση αγοραία, φερμένη από παζάρι της Αλεξάνδρειας, δικαιώνοντας κάπου και το όνομα της μπάντας. Διότι, ναι μεν το όνομα Usurum προέκυψε από το τραγούδι του Νικόλα Άσιμου, στην πορεία όμως σηματοδότησε την ανταλλαγή αγαθών μεταξύ των μουσικών και του κοινού τους. Οι Usurum χωρίζονται ενίοτε σε δύο μπάντες: Η δεύτερη ονομάζεται Usurum Light, αποτελούμενη μόνο από τον Ρουμελιώτη και τον Λαμπίδη. ''Είναι η χειμωνιάτικη δομή των Usurum'' λέει ο Σταύρος, ''όταν οι υπόλοιποι μουσικοί σπουδάζουν στα πανεπιστήμια εκτός Αθήνας''. ''Και όχι μόνο'' συνεχίζει ο Κοσμάς, εξηγώντας πως η Σοφία Γιαννίτσιου δεν είναι πια κοντά τους, εφόσον σπουδάζει στο Λονδίνο. Η αλήθεια είναι, πάντως, πως ως Usurum Light έχουν εμφανιστεί σε αρκετές μουσικές σκηνές της πρωτεύουσας την τελευταία διετία. Όσο για την αγγλόφωνη σκηνή που ακόμη καλά κρατεί, οι Usurum θεωρούν ''συγγενείς'' τους τούς σύγχρονους τους, Night On Earth και Modrec, ενώ από το παρελθόν, τους θρυλικούς Aphrodite's Child και το ντουέτο In trance 95 των Νίκου Βελιώτη - Άλεξ Μαχαίρα από τα 80s. ''Άμα μπορείς να εκφραστείς καλά στα αγγλικά, είναι ωραίο το αποτέλεσμα'' λέει επ'αυτού ο Ρουμελιώτης, ''εμείς ωστόσο προτιμήσαμε τον ελληνικό λόγο, δεδομένης και της ελληνικότητας της μουσικής μας. Ας είμαστε ανοιχτοί σε όλα τα μουσικά ρεύματα, ερεθίσματα κι ακούσματα, ας μην υπάρχουν στεγανά αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς από καλλιτεχνικής άποψης''. Τους πιστεύω. Άλλωστε, την Κυριακή στον Σταυρό του Νότου, εκτός των κομματιών του ομότιτλου πρώτου άλμπουμ τους και πολλών καινούργιων από το επερχόμενο δεύτερο, θα παίξουν διασκευές σε αρκετά παραδοσιακά, καθώς και στο τραγούδι ''Με την πρώτη σταγόνα της βροχής'' από τον ''Μεγάλο Ερωτικό'' του Μάνου Χατζιδάκι. ''Μη μας ξενίζει η διασκευή στον Χατζιδάκι'' εξηγεί ο Κοσμάς, ''πρόκειται για τον απόλυτα νεανικό συνθέτη με τις απόλυτα διαχρονικές μελοποιήσεις του, είτε στον Γκάτσο, είτε στον Lorca και σ' άλλους ποιητές. Πιστεύω πως η πλειοψηφία των νέων μουσικών πάντα θα τον προσεγγίζει, ανακαλύπτοντας συνεχώς καινούργια πράγματα, από τη Μυθολογία και το Ελλάς, η χώρα των Ονείρων μέχρι τον Μεγάλο Ερωτικό και τις Μπαλάντες της οδού Αθηνάς''. Λεπτομέρεια: Τους Usurum είχα πρωτοσυναντήσει σε μια προβολή ταινίας του Γκοντάρ στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος. ''Πως σας φαίνεται που προτίθεμαι να ονομάσω το άρθρο Τα παιδιά του Θανάση, του Γκοντάρ και της Κόκα-Κόλα;'' τους ρώτησα, για να λάβω την εξής απάντηση: ''Κανένα θέμα. Μουσικά επηρεαστήκαμε από τον Θανάση Παπακωνσταντίνου, από κινηματογράφο βλέπουμε συχνά ταινίες μεγάλων δημιουργών ή και ακραίες αμερικανιές, και Κόκα-Κόλα, ναι, πίνουμε, δεν τη σνομπάρουμε''.(www.lifo.gr)

Παύλος Παυλίδης - Τώρα που χάνεται το φως

(popaganda.gr)

INTERPOL

Ο Paul Banks τραγουδάει “Still in shape, my methods refined”! Είναι στίχοι από το “Toni”, το εναρκτήριο τραγούδι του νέου άλμπουμ των Interpol, “The Other Side of Make-Believe” που θα κυκλοφορήσει στις 15 Ιουλίου από την Matador. Μέσα από τα νέα τραγούδια φαίνεται ξεκάθαρα η λαχτάρα του συγκροτήματος να εξερευνήσει νέα μονοπάτια. H εκρηκτική κιθάρα του Daniel Kessler, τα τύμπανα του Samuel Fogarino που ξεφεύγουν από την ακρίβεια που γνωρίζαμε και η ηχηρή φωνή του Paul Banks αποπνέουν ένα συναίσθημα που είναι πιθανό να αγγίξει τους περισσότερους θαυμαστές της μπάντας. Άλλωστε, όπως λέει ο Banks, «υπάρχει πάντα μια έβδομη φορά για μια πρώτη εντύπωση.» Το πρώτο single είναι το ‘Toni’ και συνοδεύεται από ένα video που αποτελεί το πρώτο μέρος ενός χορευτικού φιλμ το οποίο σκηνοθέτησε ο Van Alpert (Post Malone, Machine Gun Kelly)/ Το δεύτερο μέρος θα ακολουθήσει σύντομα. Μιλώντας για την συνεργασία αυτή, ο Banks είπε, «Ήταν φανταστική συνεργασία μας με τον Van Alpert για το video του Toni. Συνδεθήκαμε μέσω των κοινών μας κινηματογραφικών γούστων αλλά και από ένα πάθος για κλασικά μουσικά βίντεο των Glazer, Cunningham και Jonze. Ο Van, κατά τη γνώμη μου, είναι στην ίδια θέση με αυτούς τους θρύλους και ενθουσιάστηκα πολύ βλέποντάς τον πως δουλεύει» Ο Van Alpert δήλωσε: «΄Έγραψα μια τρελή ιδέα που αισθανόμουν ότι ήταν κάτι νέο για τους Interpol. Ένα σύγχρονο χορευτικό φιλμ. Ήταν ένα όνειρο να δουλέψω με την αγαπημένη μου μπάντα. Ο Paul Banks είναι ο συνδετικός κρίκος όλων και έδωσε στην ιδέα ένα άλλο επίπεδο γιατί είναι εκ φύσεως εξαιρετικός ηθοποιός, καλλιτέχνης και συνεργάτης.» Το “The Other Side of Make-Believe” άρχισε να δημιουργείται το 2020 εξ’ αποστάσεως. Στις αρχές του 2021, οι Interpol βρέθηκαν και πάλι μαζί σε ένα νοικιασμένο σπίτι στο Catskills για να δουλέψουν το νέο τους υλικό. Το άλμπουμ ολοκληρώθηκε μέσα στη χρονιά, στο Βόρειο Λονδίνο, σε συνεργασία – για πρώτη φορά – με τον βετεράνο της παραγωγής Flood (Mark Ellis) αλλά και τον Alan Moulder. Οι Interpol βρήκαν μια διαφορετική διέξοδο δουλεύοντας, ξεχωριστά ο ένας από τον άλλον, τα πρώτα στάδια αυτού του άλμπουμ, αφού βρίσκονταν σε διαφορετικά γεωγραφικά σημεία. «Πραγματικά καταφέραμε να βγάλουμε το μέλι από αυτήν την κατάσταση», λέει ο Fogarino. Ο Kessler προσθέτει: «Το να δουλεύουμε ξεχωριστά ήταν δύσκολο στην αρχή, αλλά άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για εμάς». Τελικά, κάθε μέλος βρήκε έναν τρόπο να επεκτείνει τον ατομικό του κύκλο σε μια τέλεια αρμονία μεταξύ τους. Σε αυτό το άλμπουμ υπάρχει μια βαθιά διαπροσωπική κατανόηση που σημαίνει ότι κάθε μέλος σέβεται τις αντίστοιχες δυνάμεις του άλλου καλύτερα από ποτέ, αφήνοντας τις πρωταρχικές ιδιότητες της Interpol να λάμψουν. Τραγούδι με το τραγούδι, ο Kessler δημιουργεί το αρχιτεκτονικό σχέδιο, ο Banks τοποθετεί έργα τέχνης στον τοίχο και μετά ο Fogarino τακτοποιεί τα έπιπλα ώστε να έχουν μια συγκεκριμένη θέση και πρόθεση. Το “The Other Side of Make-Believe” σύντομα θα μοιάζει τόσο οικείο στη συνείδηση του κοινού, όσο και στον Paul Banks, τον Daniel Kessler και τον Sam Fogarino. Όσο και να φαίνεται παράδοξο, το τρίο έχοντας φτάσει τα επτά άλμπουμ με αρκετές αναποδιές στο δρόμο τους, τα έχει καταφέρει καλύτερα από ό,τι θα μπορούσε να προβλέψει κανείς, χωρίς να αφήσει ποτέ την αίσθηση του σκοπού τους να ξεφύγει. Με την πάροδο του χρόνου, ετικέτες όπως “εναλλακτικό” και “indie” έχουν ξεθωριάσει. Είναι απλά ένα ροκ γκρουπ στις μέρες μας. Ένα από τα πιο ξεχωριστά και ανθεκτικά ροκ συγκροτήματα του 21ου αιώνα μέχρι στιγμής. Και έχοντας διανύσει ένα τέταρτο του αιώνα, το συγκρότημα επιστρέφει δυναμικά ξανά..(rockinathens.gr)

The Other Side Of Make-Believe Tracklisting 1. Toni 2. Fables 3. Into The Night 4. Mr Credit 5. Something Changed 6. Renegade Hearts 7. Passenger 8. Greenwich 9. Gran Hotel 10. Big Shot City 11. Go Easy (Palermo) INTERPL TOUR DATES: Apr 25 Dallas, TX, US The Factory in Deep Ellum Apr 26 Austin, TX, US Austin City Limits Live at The Moody Theater Apr 28 Tempe, AZ, US Marquee Theatre Apr 29 San Diego, CA, US Cal Coast Credit Union Open Air Theatre at SDSU Apr 30 Berkeley, CA, US Greek Theatre May 2 Salt Lake City, UT, US Union Event Center (The Union) May 3 Denver, CO, US Mission Ballroom May 5 St. Paul, MN, US Palace Theatre May 6 Chicago, IL, US Aragon Ballroom May 7 Detroit, MI, US The Fillmore May 8 Cleveland, OH, US Agora Theatre & Ballroom May 10 Washington, DC, US The Anthem May 11 Boston, MA, US Roadrunner May 13 Philadelphia, PA, US The Met Philadelphia May 14 Brooklyn, NY, US Kings Theatre May 15 Brooklyn, NY, US Kings Theatre May 21 Pasadena, CA, US Rose Bowl May 21 Pasadena, CA, US Just Like Heaven May 28 Mexico City, Mexico Palacio de los Deportes Jun 2 Barcelona, Spain Parc del Fòrum Jun 9 Barcelona, Spain Parc del Fòrum Jun 10 Berlin, Germany Flughafen Berlin Tempelhof Jun 14 London, UK The Roundhouse Jun 15 London, UK The Roundhouse Jun 16 Brussels, Belgium Ancienne Belgique (AB) Jun 17 Landgraaf, Netherlands Megaland Jun 18 Paris, France Salle Pleyel Aug 25 Asbury Park, NJ, US Stone Pony Summer Stage Aug 26 Toronto, ON, Canada Budweiser Stage Aug 27 Portland, ME, US Thompson’s Point Aug 28 Providence, RI, US Bold Point Pavilion Aug 30 Columbus, OH, US KEMBA Live! Outdoor Sep 1 Cincinnati, OH, US Andrew J. Brady Music Center Sep 2 Charlotte, NC, US the fillmore Sep 3 Asheville, NC, US Rabbit Rabbit Sep 6 Pittsburgh, PA, US Stage AE Outdoors Sep 8 Indianapolis, IN, US TCU Amphitheater at White River State Park Sep 9 St Louis, MO, US Stifel Theatre Sep 10 Oklahoma City, OK, US Criterion Theater – Oklahoma City Sep 13 Las Vegas, NV, US The Theater at Virgin Hotels Las Vegas Sep 14 Paso Robles, CA, US Vina Robles Amphitheatre Sep 16 Seattle, WA, US Paramount Theatre Sep 17 Portland, OR, US Pioneer Courthouse Square Sep 18 Portland, OR, US Pioneer Courthouse Square

Bengoa - Someone Like You

Παιχνιδιάρικο, μειλίχιο και σαγηνευτικό, σε γαντζώνει από την πρώτη νότα. Ζεστός trip-hop ρυθμός, σέξι μπασογραμμή που εισχωρεί βαθιά μέσα σου, παθιασμένα πνευστά και εντυπωσιακά και “αέρινα” γυναικεία φωνητικά που θα δυσκολευτείς να μην σιγοτραγουδήσεις. Το τραγούδι συνοδεύεται από ένα video clip, σε σκηνοθεσία του ίδιου του μουσικού, με πρωταγωνίστρια την δημοφιλή ηθοποιό Έλλη Τρίγγου, το οποίο είναι μια ωδή στην ψυχοθεραπεία και την “εικόνα εαυτού”, όπως μας εξηγεί και ο ίδιος ο δημιουργός: «O κόσμος είναι μια αντανάκλαση του εαυτού μας. Η κάθε μας σκέψη και η κάθε μας ενέργεια απορρέει από τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τον εαυτό μας. Βασιζόμενοι σε αυτη την εικόνα, δημιουργούμε την ευτυχία μας. Είναι σημαντικό να καταλάβουμε πως αξίζουμε αγάπη και φροντίδα, μόνο και μόνο επειδή είμαστε εμείς. Δεν χρειαζεται να ψάξουμε μακριά για την εσωτερική ισορροπία, βρίσκεται μέσα μας, σε κάποιον σαν κι εμάς, σε κάποιον σαν κι εσένα» Μουσική παραγωγή / προγραμματισμός: Στάθης Καριπίδης (Bengoa) Στίχοι/Φωνητικά: Valia Τρομπέτα: Νικόλαος Σιδερίδης

Ο Bengoa, κατα κόσμον Στάθης Καριπίδης, είναι Έλληνας μουσικός, παραγωγός, συνθέτης και DJ με έδρα την Αθήνα. Οι επιρροές του αντλούνται από ένα μεγάλο φάσμα της ηλεκτρονικής μουσικής, όπως Ambient, Techno, House, Hip-Ηop, Τrip-Ηop αλλά και την Jazz και Funk, οι οποίες τον οδήγησαν να καθιερώσει ένα πολύπλευρο και ταυτόχρονα, μοναδικό, προσωπικό στυλ. Είναι ευρέως γνωστός για τις Ηouse παραγωγές και DJ set του, αλλά πλέον εξερευνά και εναλλακτικές προσεγγίσεις στον ηλεκτρονικό ήχο του, γράφοντας στίχους και χρησιμοποιώντας φυσικά όργανα. Όντας απόφοιτος σχολής κινηματογράφου, σκηνοθετεί επίσης τα βίντεο που συνοδεύουν τη μουσική του. Είναι ιδιοκτήτης των δισκογραφικών εταιρειών B2 Recordings και Saos Records, που λειτουργούν ως πλατφόρμες για τις πολυποίκιλες παραγωγές του, δίνοντας παράλληλα βήμα σε διεθνείς και εγχώριους καλλιτέχνες. Τον Απρίλιο του 2022 θα κυκλοφορήσει τον δεύτερο προσωπικό του δίσκο μέσω της Saos, με τίτλο ‘Music For Your Red Parts’.(2020mag.gr)

Ο Pan Pan έφτιαξε ένα άλμπουμ με υπέροχη ποπ που μας θυμίζει πώς ήταν η ζωή πριν από το lockdown

Χτύπα με σαν ρεύμα στην πίστα..... Άσχημοι ήχοι με βοηθούν να περιγράψω πόσο όμορφα νιώθω μέσα σ’ αυτό το βουητό / πώς ξεκουρδίζει κάθε αίσθηση ασφάλειας, όμως ακόμη νιώθω καλά μέσα σ’ αυτό το βουητό» τραγουδάει η Nalyssa Green στο τραγούδι «Άσχημοι Ήχοι» που ανοίγει το νέο άλμπουμ του Pan Pan. «Το βουητό είναι κάτι που με γοητεύει και προσπαθώ να βάλω σε πλαίσιο απ’ όταν συνειδητοποίησα πως θέλω να λέω ιστορίες με εικόνες ή ήχους» λέει ο Pan Pan. «Είναι ο κόσμος που μας περιβάλλει και ρέουμε μέσα του. Στις στιγμές έντασης γίνεται φράχτης και αφήνει εκτός την ομορφιά και στις στιγμές ηρεμίας γίνεται κουβέρτα και την κλείνει μέσα. Δεν μπορώ να το ορίσω σύντομα και με σαφήνεια, αλλά θα συνεχίσω να προσπαθώ». https://www.lifo.gr/culture/music/o-pan-pan-eftiaxe-ena-almpoym-me-yperohi-pop-poy-mas-thymizei-pos-itan-i-zoi-prin-apo(lifo.gr)

Dury Dava

Οι Dury Dava είναι μια πενταμελής μπάντα, συγκροτημένη στην Αθήνα από το 2015. Η μουσική τους αντλεί έμπνευση από τον ψυχεδελικό ήχο του 60’, το γερμανικό krautrock, τις μουσικές παραδόσεις της ανατολικής Mεσογείου και την αμεσότητα του πανκ, δημιουργώντας ένα αντιφατικό ηχητικό αποτέλεσμα. Αποκτούν σιγά-σιγά απήχηση μέσα από τον μουσικό τους αυθορμητισμό και την ξέφρενη διάθεση που αποπνέουν στις live εμφανίσεις τους, οι οποίες ενίοτε πραγματοποιούνται σε αλλοπρόσαλλες τοποθεσίες. Ο πρώτος τους ομώνυμος δίσκος ηχογραφήθηκε το 2018 στο ακατάστατο ημιυπόγειο όπου κάνουν πρόβες και κυκλοφορεί τον Μάιο του 2019 από την Ιnner Εar. Γιωργής Καρράς (ηλεκτρική κιθάρα, dilruba) Ηλίας Λιβιεράτος (τύμπανα, κρουστά) Δημήτρης Κούλογλου (φωνητικά, ηλεκτρική κιθάρα, μπουζούκι) Κάρολος Μπεράχας (μπάσο, πλήκτρα, synth) Δημήτρης Πρόκος (κλαρινέτο, νέυ, synth) (inner-ear.gr)

Η νύχτα σύγχυσης των Κόρε.Ύδρο. κράτησε μια ολόκληρη ζωή

Η pop μουσική ορίζεται μέσα από τις ιστορίες που γεννούν οι καλλιτέχνες που την δημιουργούν. Οι Oasis εκτόξευσαν τον μύθο τους, ως η ‘αλήτικη’ εκδοχή της brit pop, η απάντηση στο ραφιναρισμένο ήχο των Blur και κάθε συγκροτήματος που γεννήθηκε μέσα από μαθητές που άπλωναν στα παρτέρια του Islington τις κασέτες του ‘Sergeant Pepper’s’ των Beatles μαζί με το ‘Aladdin Sane’ του David Bowie και πατούσαν Play στο Walkman, ενώ η δασκάλα παρέδιδε Civil War History. Στην πραγματικότητα, ο Damon Albarn των Blur και ο Noel Gallagher των Oasis διατηρούν μέχρι σήμερα φιλική σχέση και οι δυο μπάντες ποτέ δεν έκρυψαν την μεταξύ τους αλληλοεκτίμηση. Γιατί όμως να αφήσεις την αλήθεια να χαλάσει μια όμορφη ιστορία; Στις ιστορίες που περιέχονται στα τραγούδια του Π.Ε Δημητριάδη είτε με τους Κόρε.Ύδρο. είτε με τα Παιδιά της Παλαιότητας του οι προσωπικές του αλήθειες κρύβονται σε πρόσωπα. Γίνονται Χριστίνες και Αναστασίες, προσωπογραφίες από καρδιές φανταχτερές που αποκλείεται να μην έζησαν ποτέ. Οι ζωές των χαρακτήρων μοιάζουν με μυθιστορήματα και ταυτόχρονα είναι τόσο απλές, που μπορείς να τις αγγίξεις. Ο Παπανδρέου και η μεταπολίτευση και το MTV, ο Johnny Cash και ο Bob Dylan και δεκάδες ακόμα ονόματα και έννοιες συνθέτουν σαν κατακερματισμένοι αστερισμοί το αναλλοίωτο Τώρα που όλους μας έχει εκφράσει/επηρεάσει. Η ζωή δεν χρειάζεται κάποια μετά-ειρωνική ματιά για να συμπτυχθεί σε ιστορίες, μόνο την μοναχική ματιά και το χιούμορ κάποιου που θέλει να αντικαταστήσει την οθόνη του με μια ανθρώπινη επαφή. Τι είναι αυτό που έκανε την πρώτη μπάντα του Π.Ε Δημητριάδη, τους Κόρε Ύδρο, μοναδικούς και αξεπέραστους μέχρι σήμερα; Ο θρυλικός σκηνοθέτης Νίκος Τριανταφυλλίδης, ένας από τους πιο φανατικούς θαυμαστές τους, έχοντας χορέψει ζεϊμπέκικο υπό τους ήχους του ‘Χωρίς Επίκληση’, έχοντας συμπεριλάβει το κομμάτι αυτό στο σάουντρακ της ταινίας ‘Αισθηματίες’, είχε ορίσει την ειδοποιό διαφορά της μπάντας με οτιδήποτε άλλο έχει εμφανιστεί μέχρι τώρα στην ελληνική ροκ μουσική: “…αυτά τα παιδιά είχαν τη διορατικότητα να καταλάβουν πως το σύμπαν μας αποτελείται από κατακερματισμένες εικόνες, ήχους και ιδέες. Είναι δηλαδή σαν ένα παζλ, σαν εκείνο που έλεγαν οι Στέρεο Νόβα ότι διαλύθηκε στον αέρα. Και νομίζω ότι ο Παντελής, ως ποιητής, προσπαθεί να ενώσει ξανά αυτά τα κομμάτια. Βεβαίως ποτέ ένα παζλ δεν το κάνεις το ίδιο κι εδώ βρίσκεται το ενδιαφέρον. Το συγκεκριμένο τώρα ζεϊμπέκικο, το ‘Χωρίς Επίκληση’, το έχω λατρέψει, γιατί φέρνει την αύρα των σκυλάδικων της επαρχίας, των μοναχικών ανδρών σε κωλόμπαρο λίγο πριν τους διώξει ο ιδιοκτήτης. Έχει μια αφόρητη μοναξιά· κι από την άλλη μια μεγάλη ζέση. Πράγματα που νομίζω μόνο άνθρωποι που δουλεύουν πάνω από κατακερματισμένους κόσμους μπορούν να συλλάβουν. Στεναχωρήθηκα που διαλύθηκαν.”(oneman.gr)

Regressverbot

Τι κοινό έχουν ένας μουσικός που ζει και εργάζεται στην Αθήνα, ένας sound designer/composer και ένα μέλος του ηλεκτρονικού συγκροτήματος Regressverbot; ....Tsev : Μουσικός που ζει και εργάζεται στην Αθήνα. ....ΤheMute : Composer, performer και sound designer με κυκλοφορίες σε εταιρίες όπως: Nutty Wombat records, Craton records, 33 Recordings, 01 records και Sonic Playground. Επίσης, είναι sound designer/composer για Loresoft Games, Touch Loops και beta tester/preset designer για εταιρίες όπως Dreadbox, Inertia Sound Systems, Iraisynn Attinom, Sonicsmith, NoBrain FX. ....Athens Computer Underground Mε το όνομα Athens Computer Underground εμφανίζεται ο Παντελής Θεοδωρίδης, μέλος του ηλεκτρονικού συγκροτήματος Regressverbot. Συνδυάζοντας εξοπλισμό της πρώιμης “χειροποίητης” ηλεκτρονικής χορευτικής σκηνής και digital synthesizers που χρησιμοποιήθηκαν εκτενώς στην παραγωγή soundtracks της δεκαετίας του ‘90, παρουσιάζει συνθέσεις που αντλούν έμπνευση από τα μουσικά ρεύματα του acid house, detroit techno,early drum and bass και τη λογοτεχνία επιστημονικής φαντασίας της δεκαετίας του ‘80.

Play Sundays Music

KHRUANGBIN VIBES VOL. 5 00:00 / The Cactus Channel - Stay a While 04:12 / arc de soleil - got caught in amsterdam 07:00 / Dorothy Ashby - Come Live With Me 09:33 / Common Saints - Idol Eyes 14:15 / Tame Impala - Borderline (Blood Orange Remix) (Blood Orange Remix) 21:12 / TOPS - The Hollow Sound of the Morning Chimes 27:59 / Tommy Guerrero - In My Head 31:02 / Arrangement - Coconut Mango 36:13 / Orions Belte - Cherchez La Ghost 38:50 / Skinshape - Mandala 44:35 / Richard In Your Mind - Shooting Star 48:15 / Godtet - Ensueño

Calexico - Harness The Wind

Οι Calexico παρουσίασαν το νέο τους single “Harness the Wind”. Στα δεύτερα φωνητικά συμμετέχει για μία ακόμη φορά ο Sam Beam των Iron & Wine. Πρόκειται για το δεύτερο κομμάτι των Calexico απο το επερχόμενο δέκατο άλμπουμ τους, μετά το ομότιτλο “El Mirador”.

Papik & Sarah Jane Morris - Hold On To Love

Το «Hold On To Love» είναι το νέο single των Papik και Sarah Jane Morris, το οποίο ηχογραφήθηκε εν μέρει στη Ρώμη στο στούντιο του Nerio Papik Poggi και εν μέρει στο Λονδίνο για το φωνητικό μέρος της Sarah Jane Morris. Οι στίχοι μιλούν για μια ιστορία αγάπης που δεν πρέπει να τελειώνει γιατί είναι ζωτικής σημασίας για το τραγούδι. Το δελτίο τύπου αναφέρει πως είναι ένα τραγούδι στο στυλ «Barry White» κάτι που ενέπνευσε τους στίχους της Sarah Jane Morris κατά την πρώτη ακρόαση. Είναι ένα ακυκλοφόρητο τραγούδι και ταυτόχρονα είναι το νέο single από το album «Let The Music Play» που θα κυκλοφορήσουν από κοινού ο Papik και η Sarah Jane Morris μέσα στο καλοκαίρι. “Το “Hold On To Love”: όταν ήμασταν μαζί με τον Luigi Di Paola συνθέσαμε αυτό το τραγούδι με το στυλ της Love Unlimited Orchestra – εξηγεί ο Papik – η σκέψη μας για την ιδανική φωνή πήγε κατευθείαν στη Sarah που ξέρει πώς να αναζωογονήσει μια τέτοια ατμόσφαιρα. Πιστεύω ότι το αποτέλεσμα το επιβεβαιώνει». Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που οι δύο καλλιτέχνες συναντιούνται δισκογραφικά. Στο παρελθόν μας έχουν χαρίσει διάφορες διασκευές σε γνωστά τραγούδια προηγούμενων δεκαετιών με πιο πρόσφατη το συγκλονιστικό “Missing” των Everything But The Girl.

Placebo - Never Let Me Go So Recordings

Καλή, χρυσή και άγια η brit pop της δεκαετίας του ’90, ανθεκτικά στον χρόνο κάποια τραγούδια που έγραψαν τότε οι Oasis, οι Pulp ή οι Blur, αλλά από ένα σημείο και έπειτα το πράγμα είχε αρχίσει να κουράζει: για ένα διάστημα, κάθε νέα κυκλοφορία από τον χώρο προκαλούσε υπέρμετρο ενθουσιασμό στα ενδιαφερόμενα media και αυτό, σε συνδυασμό με τη δημοσιότητα που έπαιρναν κάτι ανώφελοι ανταγωνισμοί μεταξύ των συγκροτημάτων, σε έκανε να αναρωτιέσαι αν στα παρασκήνια των σχετικών συναυλιών θα έβλεπες τίποτε άλλο εκτός από πηγαδάκια δημοσιογράφων και κοκορομαχίες παλικαράδων μουσικών. Ολοι τους, πάντως, στα μέσα του 1996 σταμάτησαν για μια στιγμή ό,τι έκαναν και έστρεψαν το βλέμμα σε μια μπάντα που δεν έφερνε μεν κάτι εντελώς καινοφανές (όπως για παράδειγμα οι Radiohead), αλλά ανανέωνε κάποια πολιτισμικά ρεύματα που έμοιαζαν ξεχασμένα: οι Placebo είχαν για μπροστάρη τον Μπράιαν Μόλκο, που ήταν μεγαλωμένος στο Βέλγιο, απέπνεε έναν αλλιώτικο ευρωπαϊκό αέρα και είχε μια χαρακτηριστικά ένρινη φωνή· είχαν στο μπάσο τον Σουηδό Στέφαν Ολσνταλ, που επίσης δεν έμοιαζε με κουτσαβάκι από το Μάντσεστερ· και σίγουρα είχαν μια έντονα ανδρόγυνη αισθητική, που θα εκτιμούσε δεόντως (και θα το έδειχνε έμπρακτα, συνεργαζόμενος μαζί τους) η αυτού μεγαλειότης, ο Ντέιβιντ Μπόουι. Είχαν ακόμα επιρροές από Smashing Pumpkins, Depeche Mode, Nine Inch Nails ή Cure, έπαιζαν εναλλακτικό ροκ με gothic και ηλεκτρονικές πινελιές, ακούγονταν, όπως γράφτηκε, σαν μια glam εκδοχή των Nirvana και με τα χρόνια θα διέγραφαν μια επιτυχημένη διεθνή καριέρα, βασισμένη σε άλμπουμ όπως το ομώνυμο ντεμπούτο τους, το «Without You I’m Nothing», το «Black Market Music» και άλλα, κατά τη γνώμη μας λιγότερο σημαντικά. Μέχρι που το 2018, έπειτα από μια επετειακή περιοδεία, κουράστηκαν να παίζουν τα ίδια και τα ίδια και θέλησαν, κατά δήλωσή τους, να πειραματιστούν. Αν το «Never Let Me Go», το όγδοο άλμπουμ τους, είναι ο καρπός αυτής της επιθυμίας, τότε δεν την εκπληρώνει ικανοποιητικά: συνθετικά μιλώντας, οι Placebo παραμένουν απλώς ο παλιός, καλός εαυτός τους. Στιχουργικά είναι σταθερά επίκαιροι, αν κρίνουμε από τις αναφορές στην κλιματική αλλαγή που συναντούμε στο «Try Better Next Time» ή από την (αυτο)κριτική της κουλτούρας επιτήρησης που ακούμε στο «Surrounded By Spies». Το μεγαλύτερο ατού βέβαια του δίσκου, βρίσκεται αλλού: στο παράφορο για παράδειγμα χορευτικό κάλεσμα του «Twin Demons», στα ξεσηκωτικά σινθεσάιζερ του «Beautiful James», στη γεμάτη επίγνωση μελαγχολία του «Happy Birthday in the Sky», στη φαινομενική απάθεια του «Fix Yourself» και κυρίως στην υφή, στον ήχο τους: ακούγεται τόσο γνώριμος, αλλά και τόσο σύγχρονος, ώστε αναρωτιέσαι αν εκτός από την επιθυμία για πειραματισμό, υπήρχε στην μπάντα και μια ανάγκη για επικύρωση των ικανοτήτων τους στο σήμερα. Καλοδεχούμενη μια τέτοια ανάγκη, σε κάθε περίπτωση· και ίσως εξηγεί γιατί οι Placebo, σε αντίθεση με αρκετές μπάντες των βρετανικών ’90s, εξακολουθούν να δισκογραφούν, να περιοδεύουν, να αφορούν ένα διεθνές κοινό. B-side 12,2 εκατομμύρια λίρες Αγγλίας, που θα διατεθούν ως ανθρωπιστική βοήθεια στην Ουκρανία, συγκέντρωσε η μεγάλη συναυλία «Concert for Ukraine» που πραγματοποιήθηκε την Τρίτη στο Μπέρμιγχαμ και μεταδόθηκε από το κανάλι ITV και το YouTube. Στη συναυλία συμμετείχαν ονόματα όπως οι Εντ Σίραν, Εμελι Σαντέ, Καμίλα Καμπέγιο, Manic Street Preachers, Snow Patrol, Νάιλ Ρότζερς κ.ά., ενώ η Ουκρανή Jamala ερμήνευσε το κομμάτι «1944» που της είχε χαρίσει την πρώτη θέση στη Eurovision του 2016. Πηγή:kathimerini.gr

Stabat Mater - Madrugada

Οι Madrugada είναι ξανά μαζί και το ελληνικό κοινό έβαλε το χεράκι του Οι λατρεμένοι Νορβηγοί κυκλοφορούν καινούργιο δίσκο για έναν κόσμο που καταρρέει και μιλούν στην Αναστασία Βαϊτσοπούλου για την επανένωσή τους, το νήμα που συνδέει το παρελθόν τους με το σήμερα. https://m.popaganda.gr/art/music/madrugada-ine-xana-mazi-sinavlia/

Blend Mishkin & Roots Evolution feat. BNC - Egyptian Love

Νέο τραγούδι με τους Roots Evolution και τον BNC έχει τίτλο Egyptian Love

Space Oasis - Electribe 101

Τίτλος τραγουδιού: “Space Oasis” Καλλιτέχνης: Electribe 101 Μουσική / Στίχοι: Billie Ray Martin, Leslie Fleming, Brian Nordhoff, Joseph Stevens, Roberto Cimarosti, Howard Gray Εταιρεία: Electribal Records Από το LP: “Electribal Soul” Ημ/νία κυκλοφορίας single: 17 Φεβρουαρίου 2022Το “Electribal Soul” είναι το μυθικό, ακυκλοφόρητο δεύτερο album από τους βρετανούς πρωτοπόρους της electro μουσικής, Electribe 101. Το album θα κυκλοφορήσει στις 18 Φεβρουαρίου 2022 μέσω της Electribal Records. Ηχογραφημένο το 1991 από το κουιντέτο της τραγουδίστριας Billie Ray Martin και των μουσικών από το Μπέρμιγχαμ, Brian Nordhoff, Joe Stevens, Les Fleming και Roberto Cimarosti, το “Electribal Soul” σχεδιάστηκε ως η συνέχεια του ντεμπούτου album τους του 1990, “Electribal Memo”. Το “Electribal Memories” είχε προσφέρει τις επιτυχίες «Talking With Myself» και «Tell Me When The Fever Ended» και ώθησε τους Electribe 101 στην πρώτη γραμμή μιας crossover ηλεκτρονικής σκηνής που συνδύαζε τη χορευτική μουσική με την pop σοφία. Το συγκρότημα άνοιγε συναυλίες για τους Depeche Mode και τους Erasure, και το θεωρούσαν το επόμενο μεγάλο act, μέχρι που το συγκρότημα ολοκλήρωσε το δεύτερο album τους. Ολοκλήρωσαν τη μίξη του στα Olympic Studios του Λονδίνου το 1991. Τους βοήθησε ο Howard Gray των Apollo 440 στην παραγωγή για τα «Deadline For My Memories», «Insatiable Love» και «Space Oasis», με την υποστήριξη του ταλαντούχου μηχανικού Al Stone. Ωστόσο δεν ήταν γραφτό να κυκλοφορήσει. Σε ένα φόντο επιδείνωσης της σχέσης τους με τον Tom Watkins και μιας αδιάφορης Phonogram, οι Electribe 101 αποσύρθηκαν γρήγορα από την εταιρεία τους. Οι Electribal Soul μαράζωσαν, δεν κυκλοφόρησαν ποτέ το album και το συγκρότημα ενέδωσε στις πιέσεις που είχαν δέχονταν και διαλυθήκαν. Μετά τη συνεργασία με τους Spooky και The Grid, η Billie Ray Martin συνέχισε με το πρώτο της solo album το 1996, εξασφαλίζοντας την επιτυχία που καθόρισε την εποχή «Your Loving Arms», ενώ τα άλλα μέλη του group συνέχισαν να συνεργάζονται ως The Groove Corporation. Τριάντα χρόνια μετά την ηχογράφηση των τραγουδιών, μπορούμε επιτέλους να ακούσουμε το δεύτερο και τελευταίο κεφάλαιο της ιστορίας των Electribe 101. Αυτός ο μουσικός, θαμμένος θησαυρός τους με την πιο πολύτιμη και σπάνια ποικιλία, έχει αρχίσει να αναδύεται επιτέλους κι έτσι μετά το “Insatiable Love”, έχουμε τώρα στα ηχεία μας και το “Space Oasis” που σίγουρα θα σας ταξιδέψει πίσω στο χρόνο και πιο συγκεκριμένα στα 90’s!

Σtella - Charmed

Η Στέλλα Χρονοπούλου, πιο γνωστή με το καλλιτεχνικό της όνομα Σtella, είναι ποπ τραγουδίστρια-συνθέτρια και ζωγράφος. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα όπου τέλειωσε τις σπουδές της στη Σχολή Καλών Τεχνών ενώ συγχρόνως ξεκίνησε να γράφει μουσική. Το 2010 η Σtella συμμετείχε στο album “Happened Before” των My Wet Calvin. Στην αρχή της ίδιας χρονιάς συμμετείχε στη μπάντα των Expert Medicine, όπου εκεί συνάντησε τον κιθαρίστα και παραγωγό Αλέξη Ζαμπάρα με τον οποίο έφτιαξαν τους Fever Kids το 2011. Το πρώτο τους single “Holding Grass” κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 2014 από την Inner Ear και τους χάρισε πολύ καλές κριτικές. Το 2012 κυκλοφόρησε στη σελίδα της στο soundcloud το πρώτο της EP με τίτλο “Keep Me Naked”. Πέρα από την προσωπική της δουλειά έχει συνεργαστεί με διάφορους Έλληνες καλλιτέχνες όπως: Sillyboy, Coti K, NTEiBINT, Sad Disco και δημιούργησε το συγκρότημα των Chest μαζί με τον Μπάμπη Θεοχάρη. Το ντεμπούτο album με τίτλο το όνομά της κυκλοφόρησε το 2015 και το νέο της album αναμένεται τον Φεβρουάριο του 2017 από την Inner Ear.(https://inner-ear.gr/el/)

BLABLA END - PEACE (Rob Dust remix)

French Electronic & Synthwave band. Debut album "Masters of the sea" out now and available on all legal streaming platforms.

The Duke Spirit - The Step and Walk